เที่ยวถ้ำพระยานคร

ท่องเที่ยวคลายร้อน เที่ยวชายหาดชมถ้ำพระยานคร ผมมีความรู้สึกเหนื่อยเบื่อกับการนั่งทำงานที่ตาจะต้องจ้องมองคอมพิวเตอร์อยู่ตลอดเวลา รู้สึกเบื่อกับการที่จะต้องใช้ชีวิตเกือบทั้งวันอยู่ในโลกออนไลน์ ดังนั้นผมจึงปิดตอม ปิดเครื่องมือสื่อสารแล้วกลับบ้านเก็บเสื้อผ้ากางเกงชาวเลตัวโปรดของผมลงเป้ ผมจะเดินทางไปพักสมอง ผมจะไปเที่ยวเพื่อใช้ชีวิตในโลกความจริง และเป้าหมายของผมก็คือ “ถ้ำพระยานคร” ถ้ำพระยานครเป็นถ้ำที่อยู่ใน อุทยานเขาสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ตัวถ้ำซุกซ่อนอยู่ในเขาเล็กๆติดชายฝั่ง ผมใช้เวลาเดินทางจากบ้านในกรุงเทพมุ่งหน้าสู่จังหวัดประจวบ ขับรถกินลมชมวิวมาเรื่อยๆใช้เวลาราวๆ3ชั่วโมงกว่าๆผมก็มาถึงจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ซึ่งก็ต้องแวะหาที่พักกันเสียก่อน โดยเป้าหมายนี้ผมได้จองที่พักไว้ซึ่งเป็นของกองทัพเรือ ค่าห้องพักที่นี่ราคาเฉลี่ยอยู่ที่1,300บาท/คืนบวกอาหารเช้า ซึ่งอาจจะสูงกว่าที่พักที่อยู่ด้านนอกริมถนนซึ่งที่พักเหล่านั้นต้องหาที่จอดรถกันเอาเองเพราะไม่มีที่จอดรถให้ต้องหาจอดริมถนนเอาเองครับ ส่วนที่กองทัพเรือนี่สะดวกสบายในเรื่องของที่จอดรถเพราะจอดรถในบริเวณของกองทัพเรือได้เลยไม่ต้องจอดริมถนน อีกอย่างเวลาผมไปเที่ยวถ้าเข้าพักในรีสอร์ทหรือบังกะโลผมก็มักจะเลือกที่มีอาหารเช้าเพราะค่อนข้างสะดวก และเมื่อได้เข้าห้องพักก็มีความรู้สึกว่าไม่เลวเลย ห้องพักกว้างขวางสะดวกสบายพอใช้ อาจจะไม่หรูหราแต่ก็ถือว่าคุ้มพอสมควรกับราคา และจากวิวในห้องพักผมสามารถมองเห็นชายหาดและทะเลได้แต่เสียดายที่ห้องพักที่นี่ไม่มีระเบียงด้านนอกทำให้ไม่สามารถออกไปนั่งรับลมได้แต่ข้อดีก็คือ เมื่ออยู่ติดชาดหาดแบบนี้ก็ไม่ต้องเดินไกลหากจะไปเดินเล่นชิลล์ๆที่ชายหาดและที่นี่เขาก็มีโต๊ะเก้าอี้ให้นั่งชมวิวทะเลบริเวณด้านที่ติดกับหาดด้วย แต่สำหรับน้ำทะเลที่นี่พอเล่นได้แต่ไม่ค่อยจะดีนักเพราะผมเห็นว่าหาดบริเวณนี้อยู่ใกล้กับสะพานปลาเล็กๆของชาวประมง ผมจึงเดินเล่นริมหาดไปเดินดูบรรยากาศของชาวประมงบริเวณนั้นและเก็บภาพบรรยากาศแถวนั้นเล็กน้อย เมื่อตะวันลาลับขอบฟ้าไปแล้วท้องมันก็เริ่มร้องผมจึงอกมาหาอะไรทานด้านนอกที่พักเพราะที่นี่อยู่ไม่ไกลจากตลาดโต้รุ่ง เราสามารถเดินไปที่ตลาดได้เลยผมใช้เวลาเดินเรื่อยๆราวๆสิบนาทีก็ถึงตลาดโต้รุ่ง ซึ่งในความคิดแรกของผมคือมันใช่ตลาดโต้รุ่งแน่หรือ เพราะบรรยากาศเหมือนตลาดนัดเปิดท้ายขายของมากกว่า มีร้านค้าขายของที่ระลึกขายเสื้อผ้าโน่นนี่นั่นเยอะพอสมควร ส่วนร้านอาหารก็ดูจะเน้นไปที่การต้อนรับลูกค้าต่างชาติมากกว่าเพราะมีคนออกมาเรียกเชียร์ลูกค้าต่างชาติให้เข้ามากินอาหารในร้านซึ่งแน่นอนว่าผมไม่เข้าไปทานตามร้านพวกนี้เพราะผมไม่ใช่คนต่างชาติ(ฮา) ผมเดินชมบรรยากาศของตลาดมาเรื่อยๆและมองหาของกินเห็นที่นี่มีร้านขายโรตีอยู่หลายร้านผมจึงซื้อโรตีมากินระหว่างเดินชมบรรยากาศของตลาดแห่งนี้ และจบอาหารมื้อค่ำของผมด้วยไก่ทอดและข้าวเหนียว ทั้งที่จริงตั้งใจว่าไปเดินตลาดโต้รุ่งผมจะกินพวกข้าวต้ม ผัดผักบุ้งไฟแดงอะไรแบบนั้น แต่บอกตรงๆว่าผมหาไม่เจอ เขาอาจจะมีขายนะครับแต่ผมหาไม่เจอจริงๆ เช้าวันต่อมาผมตื่นแต่เช้าเพื่อมาชมภาพอาทิตย์ขึ้นริมทะเลที่เวลาอยู่กรุงเทพผมไม่ได้เห็น และเมื่อลงมาเดินชมบรรยากาศตอนเช้าในสถานที่ๆไม่มีเสียงรถเสียงแตรควันไอเสียมากมายแบบนี้แล้วรู้สึกดีจริงๆ ผมเดินเล่นอยู่สักพักก็มาทานอาหารเช้าที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้ก่อนที่กลับขึ้นห้องพักและเตรียมตัวเดินทางไปเที่ยวถ้ำพระยานครในช่วงบ่ายตามที่วางแผนไว้ ผมขับรถออกมาจากที่พักมุ่งหน้าตามถนนหลักสายเพชรบุรีเพื่อไปยังถ้ำพระยานคร ระหว่างทางที่ขับรถผมขับผ่านเส้นทางรอบๆเต็มไปด้วยบ่อกุ้ง แม้นอากาศร้อนแต่ก็เพลินตาไปกับภาพรอบๆที่ได้เห็นโดยเฉพาะภูเขาที่เรียงรายต่อเนื่องสลับกันไปมา ผมขับตามเส้นทางมาเรื่อยๆเส้นทางที่เข้ามานี้ขับรถสบายๆเพราะทั้งถนนแทบจะมีรถผมอยู่คันเดียว นานๆจึงจะมีรถวิ่งสวนมาและใช้เวลาไม่นานนักผมก็มาถึงพื้นที่บริเวณอุทยานเกาะสามร้อยยอด ซึ่งเมื่อลงมาสอบถามคนที่นั่นว่าผมจะไปถ้ำพระยานครเขาก็บอกว่าไปได้สองทางนะ หนึ่งคือเดินไป สองนั่งเรือข้ามไป ผมสอบถามต่อว่าถ้าเดินไปไกลแค่ไหนเขาก็ตอบว่าเดินข้ามเขาลูกนี้พร้อมชี้มือให้ผมดูเขาด้านหลัง แต่ถ้านั่งเรือไปก็ราวๆสิบนาที ซึ่งมีค่าบริการไปกลับ 400บาท ผมจึงตัดสินใจว่าวันนี้ผมไม่พร้อมเดินข้ามเขาแน่ๆเพราะผมไม่ได้เตรียมตัวมาเดินไกลๆแบบนั้น ผมจึงนั่งเรือข้ามไปที่ถ้ำพระยานคร ลงเรือข้ามไปเที่ยวเกาะเข้าถ้ำโอ้ยๆๆชิลล์จริงๆ ผมนั่งเรือข้ามมาเรือต้องจอดไกลจากฝั่งประมาณ50เมตรและต้องเดินลุยน้ำขึ้นฝั่งเองเหมือนตอนที่จะลงเรือมาก็ต้องลุยน้ำมาขึ้นเรือเพราะคนขับเรือบอกว่าน้ำมันตื้นเรือเข้าไปไม่ได้ และบอกว่าถ้าหน้าหนาวนี่ลมแรงเรือจะยิ่งเข้ามาลำบากมาก ผมลงเดินลุยน้ำขึ้นฝั่งน้ำไม่ลึกแค่ประมาณ30เซนติเมตร สามารถเดินลุยสบายๆเมื่อมาถึงเจ้าหน้าที่อุทานก็บอกผมว่าต้องเสียค่าเข้าอุทยาน50บาท หลังจากชำระเงินเรียบร้อยผมก็สอบถามว่าถ้ำพระยานครอยู่ตรงไหน เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าเดินไปทางนั้นจะมีทางขึ้นไปประมาณ 430เมตรก็จะถึงถ้ำ ฮา...ใกล้แค่นี้เองผมคิด 430 เมตร...มันฟังดูแล้วไม่ไกลใช่มั้ยครับแต่พอเดินเข้าจริงๆ...ผมขอบอกก่อนว่าหากคุณเป็นโรคประจำตัวก็ควรพิจารณาก่อนเลยนะครับ เพราะมันเป็น 430 เมตรที่เดินขึ้นเขา และทางเดินก็ไม่ใช่บันไดสบายๆแต่มันเป็นหินล้วนๆจากภูเขาที่ทำให้เป็นบันได ทางชัน และทางเดินหินพร้อมจะลื่นหัวทิ่มได้หากคุณประมาท แม้นระยะทางพียง430เมตร เมื่อต้องเจออากาศร้อนๆแบบนี้ทำเอานักท่องเที่ยวหลายคนออกอาการหอบแฮ่กกันเป็นแถว อันที่จริงบริเวณทางขึ้นทางอุทยานเขาก็ติดป้ายบอกเอาไว้แล้วครับว่าหากเป็นโรคประจำตัวให้พิจารณาก่อนขึ้นไป ผมเองก็เห็นป้ายนะครับแต่ไม่ได้สนใจ ก็แค่ 430เมตรเอง เนอะ...จะอะไรกันนักหนา โด่....ชิลล์อยู่แล้ว (ป้ายเตือนก่อนจะเดินขึ้นเขา...ตอนแรกผมไม่สนใจ) ผมเดินขึ้นเขาเพื่อไปยังถ้ำพระยานคร ระหว่างทางเดินก็เห็นนักท่องเที่ยวคนอื่นเดินลงมาทุกคนสภาพดูเหนื่อยล้าแต่ก็มีความสุข เพราะเส้นทางเดินไปยังถ้ำพระยานครนั้นไม่ใช่ทางเดินที่ราบเรียบสบายๆ แต่เป็นทางชันขึ้นเขาและทางเดินเป็นหินตลอดเส้นทาง แถมยังต้องเดินเลี้ยวไปมาขึ้นเขาตลอด ผมเองก็เหงื่อท่วมตัวและหอบแฮ่กเหมือนกัน (สภาพทางเดินขึ้นไปยังถ้ำพรยานคร) เมื่อเดินมาได้ราวๆครึ่งทางจะถึงจุดพักชมวิวผมก็หยุดเก็บภาพที่บริเวณนี้เล็กน้อย จากจุดพักชมวิวนี้เราสามารถมองเห็นวิวทะเลที่อยู่ไกลไปจนสุดเส้นขอบฟ้าได้เลยครับ เป็นวิวที่สวยทำให้รู้สึกหายเหนื่อยได้บ้าง ผมใช้เวลาตรงจุดนี้เล็กเพื่อเก็บภาพสองสามภาพ ก่อนจะเริ่มออกเดินต่อ เพราะหลังจากจุดพักชมวิวแล้วยังต้องเดินต่อไปอีกสักพักก็จะถึงทางเดินลงเขา ซึ่งจะลงไปยังถ้ำแต่ทางลงนี่เป็นชั้นแรกเพราะเมื่อเดินลงไปแล้วเราก็จะเจอกับลานกว้างของถ้ำอากาศเริ่มเย็นสบายเพราะอุณหภูมิภายในถ้ำ แต่จากตรงจุดนี้เราก็จะเห็นทางทีเป็นบันไดไม้เมื่อเดินข้ามไปก็จะเป็นทางลงเขาซึ่งจากจุดทางเดินของบันไดไม้ค่อนข้างจะมืดแต่เมื่อมองตรงไปยังแสงสว่างข้างหน้าเราก็จะเห็นพลับพลาอยู่ด้านล่างของถ้ำที่สะท้อนกับแสงที่รอดปากอุโมงค์ด้านบนลงมากระทบทำให้มีแรงฮึดที่จะเดินต่อไปเพราะบอกตรงๆผมเหนื่อยแฮ่กๆกับระยะทางที่เดินมาจนถึงจุดนี้ เมื่อเดินพ้นบันไดไม้มาก็จะเป็นทางเดินลงอีกครั้งครับ แต่ไม่ชันมากนักเมื่อลงมาแล้วเราก็จะได้สัมผัสบรรยากาศเต็มๆกับถ้ำพระยานคร ทางเดินลงไปชั้นแรก ชั้นนี้ยังไม่ถึงนะครับต้องลงไปอีกชั้นหนึ่ง บันไดไม้ทางเชื่อมลอดอุโมงค์เล็กๆ ค่อนข้างมืดแต่เมื่อข้ามพ้นไปก็เป็นส่วนที่ตั้งพลับพลาซึ่งต้องเดินลงไปอีกหน่อยครับ พ้นลอดอุโมงค์บันไดไม้มาก็จะเห็นพลับพลาครับ บรรยากาศในบริเวณถ้ำพระยานคร ภายในถ้ำพระยานครเป็นลานโล่งกว้างขวางและเย็นสบาย มีหินงอกหินย้อยให้เห็นบ้างแต่ไม่มากนัก ตรงกลางลานโล่งจะเป็นที่ตั้งของพลับพลาที่รัชกาลที่5ทรงสร้างไว้ สามารถเดินชมได้รอบๆแต่เข้าไปในบริเวณพลับพลาไม่ได้ ด้านบนเป็นเหมือนปากอุโมงค์กว้างและแสงสว่างจะลอดปากอุโมงค์ด้านบนลงมายังพลับพลาสะท้อนสวยงามเรียกว่าหายเหนื่อยเมื่อได้เห็นภาพนี้ ภายในถ้ำยังมีรอยพระหัตถ์ ภปร. ของรัชกาลที่5 เสียดายที่ผมใช้เวลาอยู่ในถ้ำได้ไม่นานนักเพราะเรือที่ผมนั่งมาเขาจะมารับตอนสี่โมงเย็นทำให้ผมต้องรีบกลับออกมา แม้นจะเหนื่อยในการเดินมาที่ถ้ำพระยานครแห่งนี้แต่มันได้ความรู้สึกภูมิใจที่ได้เดินมาจนถึงที่นี่ ขณะที่เดินกลับลงมาด้านล่างมีคนที่เดินสวนขึ้นมาหลายคนถามว่าอีกไกลแค่ไหนหลายคนเดินกลับลงไปเพราะเดินต่อไม่ไหว นั่นทำให้ผมรู้ว่าร่างกายของเราไม่แข็งแรงเพราะความที่เราทำงานนั่งติดกับเก้าอี้ไม่ได้ออกกำลังกาย การมาเที่ยวครั้งนี้ทำให้ผมคิดว่าต้องกลับไปออกกำลังกายอีกเพราะหากผมอยากจะเที่ยวและสัมผัสความสวยงามของธรรมชาติ ร่างกายของผมต้องแข็งแรงเพื่อจะได้พาผมไปถึงที่หมายนั้นโดยไม่มีสภาพเป็นหมาหอบแดดแบบนี้...เอาไว้พบกันทริปหน้าครับ

เมืองไทยมีดี ไม่เที่ยวไม่ได้แล้ว